سازنده این بنا تخته سنگهای بزرگ تراشیده را با دقت مخصوصی بر روی هم قرار داده است، و به خوبی قابل فهم است که از اصول حجم شناسی بی اطلاع نبوده است.

قسمت داخلی طاق نماهای طرفین با آجر بنا شدهاند. تنها قوس های سردرها با سنگ تراشیده چیده شده است ولی قرار داد ن تخته سنگها به همین جا پایان یافته و به دیوار طرفین تجاوز نکرده است. دو سردر بزرگ (یکی به صورت برجستگی مستطیل شکل به خارج دیوار تجاوز کرده و دیگری با اضافه شدن دو طاق نما یا طاقچه ظاهر زیباتری پیدا کرده است) از نظر زینتهای خارجی (در داخل طاق نماها و اطراف طاقچه) از تزیینات ساختمان های آجری الهام گرفته اند.

برای اینکه برج ها سبک تر به نظر بیایند، روی نمای خارجی آنها سطوح مختلفی به وجود آورده اند. هرکدام از زاویه هایی که به این طریق به وجود آمده روی یک پایه ستونی قرار داد ه شده است و به این طریق یک نوع تضاد سایه و روشنی به وجود آورده که خالی از لطف نیست .

در بعضی از ساختمانهای دیگر ایران مانند آرامگاه علاءالدین در ورامین و برج طغرل در ری نیز روش فوق به کار رفته و سطوح یکپارچه را با شکستن آن و تقسیم کردن به سطوح متعدد، زیبایی به آنها بخشیده اند و سطوح استوانه ای را به سطح های کوچکتر مستطیل مبدل کردهاند ولی مصالحی که در قصر بهرام به کار برده شده محکم تر و درشت تر هستند و این در ساختمان های فلات ایران تازگی دارد و این فکر را به ذهن می آورد که شاید ساختمان این کاروانسرا تقلیدی از ابنیه نواحی دیگر خاورمیانه باشد .